Shokooh Mirzadegi

شکوه میرزادگی

از نگاه يک زن ـ 28 تير،  18 جولای،  2008

بازگشت به صفحه اصلی

قصه

شعر

مقاله

يادداشت

  نگاه يک زن

مطالب  ديداری

مطالب  شنيداری

مرکز  اسناد  زنان

نامه های سرگشاده

کتاب های در اينترنت

کتاب های منتشر شده

کتاب های در دست انتشار

*****

 تماس

 شرح حال

آلبوم عکس

English Section

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

Puyeshgaraan

 

 

 

 

ما را به دم پير نگه نتوان داشت

در خانه دلگير نگه نتوان داشت

آن را که سر  زلف چو زنجير بود

در خانه به زنجير نگه نتوان داشت

روز جهانی جمعيت و سفارش آقای احمدی نژاد

امسال، در برنامه هايی که به مناسبت «روز جهانی جمعيت» در کشورهای پيشرفته برگزار شد، مسئله ی «کنترل جمعيت» سخت مورد توجه بود. در همين رابطه، سازمان ملل رسماً تنظيم خانواده و کنترل تعداد فرزندان را به عنوان حقی برای زنان مطرح کرده و تصميم گيری در مورد تعداد بچه، وزمان بچه دار شدن را حق مسلم آن ها دانست.

در دوران کنونی، بر اساس مطالعات آماری، هر ساله نزديک به 80 میليون نفر به جمعيت جهان اضافه می شود و اين رشد جمعيت به مراتب بيش از رشد توليد مواد غذايي است و، در نتيجه، قطعاً قحطی و فقر و انواع مشکلات را نيز به دنبال خواهد داشت.

در حال حاضر آمارهای تحقيقاتی نشان می دهد که بيش از دويست ميليون زن در سراسر جهان می خواهند که بارداری خود را تحت کنترل داشته باشند ولی امکانات جلوگيری برايشان مهيا نيست. فقدان اين امکانات يا به دليل فقر است و يا به دليل قوانين اغلب مذهبی که به زن ها اجازه جلوگيری يا کورتاژ نمی دهند. و ناتوانی از جلوگيری از بارداری، علاوه بر مرگ و مير زنان و بچه ها، جهان را با خطر ازدياد جمعيت روبرو می کند.

به هر حال، همه ی اين نگرانی ها و پيش بينی های جهانی يک طرف و توصيه ی  رهبران جمهوری اسلامی ـ و به خصوص آقای احمدی نژاد ـ به زن ها برای به دنيا آوردن بچه های بيشتر و بيشتر و بيشتر طرف ديگر. چرا که گويا هر اتفاقی در دنيا بيفتد ربطی به ما ندارد و آنگونه که در تمام احاديث گفته شده زن های ما نخست بايد حجاب خود را محکم حفظ کنند و سپس اين واقعيت را از ياد نبرند که بعنوان وسيله ی عيش و عشرت مؤمنان نرينه خلق شده اند. حالا اگر اين وسط بچه ای هم درست شد مهم نيست؛ چرا که ما ـ بر خلاف کفار ـ می دانيم که هرآنکس که دندان دهد نان دهد.

 

امنيت ملی در گروی حجم بدن زن ها!

باور کنيد اگر تمام نويسندگان سورئاليست و پست مدرنيست دنيا، که تخيلات عجيب و غريب و دور از واقعيت و دور از ذهن دارند، جمع می شدند نمی توانستند به اين فکر بيفتند که حجم بدن زن ها با امنيت ملی و امور سياسی در يک کشور در ارتباط است. اما آقای سید رضی حدائق، معاون سياسی / امنيتی استانداری فارس، اين موضوع را کشف کرده و، ضمن تأکيد بر ضرورت اجرای برنامه های عفاف و حجاب، گفته اند: «این طور نشود که به محض تعطیلی مدرسه ما شاهد لباس تنگ و کوتاه باشیم، به ویژه حجم بدن خانم ها نباید در لباس ها مشخص باشد»

ايشان، که سعی کرده اند به سبک آيت الله خمينی با «اين طور نشود که» حرف خود را برنده تر و محکم تر جلوه دهند، از زن هايي که «عادت کرده اند که نگران حضور نامحرم نباشند» انتقاد کرده و خواستار برنامه ريزی های محکمی در ارتباط با پوشش کامل اسلامی زن ها شده است.

در عين حال، همزمان با ايشان، حجت الاسلام علم الهدی هم در مشهد، ضمن اين که بی حجاب ها را «جاسوس مزدور آمريکا» خوانده، خطاب به نيروهای امنیتی گفته اند که قيافه ی ناهنجار زنان بی حجاب از ماده منفجره  و بمب هم خطرناک تر است!

امام جمعه اصفهان هم  نداشتن چادر را خطری برای اسلام  تلقی کرده و چادر را سلاحی موثر در مقابل دشمن دانسته اندبه اين ترتيب، آيا عجيب نيست که ـ پس از سی سال زور گفتن و شکنجه و شلاق و زندان ـ هنوز زن های ايران عادت نکرده اند که مراقب «حجم بدن» و «حجاب» شان باشند و اينگونه خيره سرانه امنيت يک سرزمين هزاران ساله را به خطر نيندازند؟!

مينو خانم کجاست؟

در جايي خواندم که خانمی، به نام مينو اصلانی، عضو شورای فرهنگي و اجتماعی زنان شده اند. خواستم که خبر اين اتفاق بزرگ را به اطلاع همه برسانم چون معمولا رسم آن است که مردها «عضو شورای فرهنگي و  اجتماعی و سياسی و اقتصادی و .. و .. زنان» شوند و گهگاه که زنی صاحب چنين شغل بالايي می شود حيف است که خبر آن را نوشته نشود. اما هر چه گشتم عکسی از مينو خانم پيدا نکردم و ـ در عوض ـ همه جا عکس آقای احمدی نژاد بود که در حال امضای حکم عضويت ايشان هستند.

به هر حال شما هم مثل من سعی کنيد که در گوشه و کنار اين همه سايت و وبلاگ دولتی عکسی از مينو خانم پيدا کنيد و اگر هم روزی روزگاری ايشان را ديديد لطفا تبريک مرا هم خدمت شان ابلاغ بفرمائيد.

 

 

پريرو تاب مستوری ندارد

 

اما، در دنيايی که يافتن عکسی از عضو شورای فرهنگي و اجتماعی زنان آسان نيست، خانم کارلا برونی، همسر هنرمند آقای نيکولا سارکوزی، رييس جمهور فرانسه، تازه ترين آلبوم خود را منتشر کرده است.

او که در يکی از مصاحبه های قبل از ازدواجش با نشريه ليبراسيون، گفته بود که تا وقتی که همسر سارکوزی است آلبوم تازه ای منتشر نخواهد کرد، طاقت مستوری و در کاخ اليزه نشستن را نياورد و، حتی آنگونه که خودش می گويد، توانست موافقت و کمک رييس جمهور را هم برای انتشار آلبوم تازه اش بگيرد.

به اين ترتيب، خانم کارلا برونی و همسرش سنت بيهوده ـ که همسر رييس جمهور نبايد بخواند و برقصد ـ را با هم شکسته اند. البته، طبق معمول، عده ای هم که سر دم نشسته اند تا گوش هر سنت شکنی را بگيرند، به او و به رييس جمهور اعتراض کرده اند. اما تنها حرفی که از کارلا خانم شنيده شده آن است که از اين اعتراض هايی که به همسر عزيزش می شود رنجيده شده است.

بهر حال، در مدتی کوتاه، نزديک به يک ميليون نفر از طريق اينترنت به صدای بانوی اول فرانسه گوش داده و کلی هم خوشحالند که خواننده ی مورد علاقه ی خود را به خاطر سياست از دست نداده اند.

 

مد لباس خانم ها يا مد عمامه آقايان؟

چندی پيش در همين ستون عکس چند تن از آقايان را آورده بودم، در کنار خبری که به سمينار زنان مربوط بود. در پی آن دوستی برايم نوشت: «عجب شيطنتی! چطوری اين عکس را گير آوردی؟ عالی بود!»

من البته هيچ قصد شيطنت نداشتم هر چه گشته بودم عکس زنی که در حال سخنرانی در سمينار بانوان باشد پيدا نکرده بودم .

امروز هم همان ماجرا تکرار شد يعنی وقتی خبر برگزاری «جشنواره ی مد لباس زن ها» را در تهران را شنيدم هر چه گشتم تا عکسی که از دفيله رفتن خانم های مانکن (از نوع اسلامی شان البته) پيدا کنم باز ممکن نشد. در نتيجه، فکر کردم حداقل عکسی از تماشاگران مد لباس خانم ها پيدا کنم و بگذارم که باز هم ديدم که در رديف های اول تماشاگران آقايان علما، گوش تا گوش، نشسته اند و بنظرم آمد زن هايی هم که پشت سر علما نشسته بودند، بخاطر آن عمامه های بزرگ، امکان ديدن صحنه را نداشته اند.  

در عين حال، معلوم شد که در مراسم مد لباس زن ها هم باز چند تن از آقايان سخنرانی کرده اند که البته نفهميدم سخنرانی يک معمم در مراسم مد لباس چه می تواند باشد.

همچنين از شما خواهش می کنم اگر عکس زنی را پيدا کرديد که در نمايشگاه اخير مد لباس زنان در حال سخنرانی باشد، يا عکسی که حرکات مانکن ها را تشان دهد، لطفا آن را برايم بفرستيد تا دوستم مرا به شيطنت متهم نکند.