Shokooh Mirzadegi

از نگاه يک زن

شکوه میرزادگی

9 تير 1388  30 جون 2009 

بازگشت به صفحه اصلی

قصه

شعر

مقاله

يادداشت

  نگاه يک زن

مطالب  ديداری

مطالب  شنيداری

مرکز  اسناد  زنان

نامه های سرگشاده

کتاب های در اينترنت

کتاب های منتشر شده

کتاب های در دست انتشار

*****

 تماس

 شرح حال

آلبوم عکس

English Section

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Puyeshgaraan

 

 

 

 

 

ما را به دم پير نگه نتوان داشت

در خانه دلگير نگه نتوان داشت

آن را که سر  زلف چو زنجير بود

در خانه به زنجير نگه نتوان داشت

 

نداهايي که در زندان به مرگ تدريجی گرفتارند

اخيراً، سازمان های حقوق بشر گزارش داده اند که تعداد آن دسته از زنان آزادی خواه و حق طلب ايرانی که در هفته های گذشته دستگير و زندانی شده اند چنان زياد است که «علاوه بر بندهای 240 و 209 و 2 الف زندان اوین، "بند عمومی" ی نسوان این زندان هم بعنوان محل دیگری برای نگاهداری بازداشت شدگان زن اعتراضات اخیر تهران مورد استفاده قرار گرفته است».

اين سازمان ها، همچنين، از حضور زنان زندانی در بندهای بيماران معتاد موسوم به "متادونی" خبر داده و می گويند: «کمبود جا به حدی است که تعداد زیادی از زنان تازه منتقل شده تنها با یک پتو در راهروهای این اندرزگاه اسکان داده شده اند. راهروهای مذکور که به غیر از دهه ی شصت هیچگاه سابقه نداشته مورد استفاده قرار گیرد محیطی غیربهداشتی و نامناسب برای نگهداری زندانیان، خاصه زنان زندانی، است».

همچنين اطلاعاتی که از سوی زنان فعال حقوق زنان می رسد نشان از آن دارد که چون آوردن اين همه زندانی زن از قبل پيش بينی نشده بوده، موج گسترده ی بازداشت های اخير زنان سبب شده که آنها را در مراکز ديگری جز زندان های شناخته شده نگاهداری کرده و يا به شهرهای ديگر بفرستند.

اين گزارش ها نشان می دهند که اين زنان، که برخی شان زخمی هم هستند، در زندان های خود از وضعيت بسيار تاسف باری رنج می برند و گاه ناچارند که در فضايي فشرده با دست و پايي جمع شب ها و روزها را سپری کنند و از داشتن غذای کافی و خواب محروم باشند.

 

سی ام جون 2009

shokoohmirzadegi@gmail.com