========================================================================
شکوه ميرزادگی پيوند به فهرست شعرها
مهربانی حرير
========================================================================
ديگر تنهايي
جهان را نخواهد بلعيد:
وقتی که
بيدار می شوم
ـ بی بوسه ی شاهزاده ای؛
و می گذرم
از ميان کشتی های بی حوصله ی بادبانی
ماسه های لَخت تنبل
و ازدحام زنان "سَروَر" گو...
***
می گذرم با گيسوان ِ بر دار، و
پای ِ در نمک
بر پشت دريا
از خط آتش می گذرم
و قصه ی بلند دايناسورها را
با دهان کوچک صدف می خوانم.
در قلعه ی سنگ باران
روی تيغ
می رقصم،
آواز قناری
در گلوی شب
می پيچد،
صندلی های کهنه
بر پايه های موريانه خورده
فرو می ريزند
بلور می لرزد اما
زهر
آيينه ام را
نمی شکند
و زمين بر بی وزنی ِ گران ِ خود
دوباره سبز می شود
تا تاريخ
بر پای سرسره ها
تکرار نشود.
***
آنگاه
انگشتم را
بر شقيقه ات می گذارم
خطوط تاريک کسوف را
از چهره ات پاک می کنم،
تراشه های چوب
از کلامت می گريزد و
و ذهن آفتابی ات
گل زرد رقصانی برايم می آورد.
***
دست های توفان
مهربانی حرير را
خواهند دانست
و بر پنجره
پرنده ای نقره ای
خواب رنگی تو را خواهد ديد.
9 فوريه 2006