Photo by Shawn Morris-March 2006
========================================================================
شکوه ميرزادگی پيوند به فهرست شعرها
خاک را آموخته ام
========================================================================
قايق های کوچک سرگردان
بر دهانه ی چاه های دريايي
می چرخند...
من اين جا
بر باران نشسته ام
و نبضم به نام تو
آفتابی می زند؛
باغ ها و کشتی ها را ببين
که با گل ها و گنجينه هاشان
از مچ دستم می گذرند...
***
مراقب باش!
دريا توفانی ست
و ذهن درهم اش
از صخره جنون عبور می کند
تا ساحل
در امتداد راه های سرگيجه
گم شود.
مراقب باش!
توفان به تشنگی ماهی ها
کاری ندارد.
و تنها نگاه آبی دريا
گلوی ماهی را می بوسد.
مراقب باش
شهاب های آتش زا از راه می رسند
و معجزه را به آتش خواهند کشيد.
فلوتت را به صدا در آور!
و تير و کمان نقره ای را
بر دوش بگير
جَزر ها را بگو
که از ديوانگی مَد عبور کنند
و به آن تعادل باشکوه بپيوندند
***
سلول های ماهی
هنوز زير پوست من می تپد
چيزی عوض نشده
جز آن که خاک را آموخته ام
و آه را فراموش کرده ام.
نه!
نمی گذارم خواب هاي زيبايت را
به سوداگران بفروشند
يا به دزدها ببخشند
کفش های بالدارم را می پوشم
و با بوسه ای
که از قلب آفتابگردان
تا لب های عسل دويده است،
از دشت های هزاران ساله می گذرم
و تو را به تعبير مهربانی بزرگ می برم.
دنور ـ 14 آوريل 2006