کميته بين المللی نجات پاسارگاد
|
خانه شکوه میرزادگی Shokooh Mirzadegi |
شعر | |
|
راز کتيبه به کاوشگران دره بلاغی، کاشفان رازهای زمين
در قلب اولين زمينی که در آتشفشان فرو رفت و ذوب شد، ـ و در ميان خاکستر عظيم آن جزيره گم شده ـ تنها يک کتيبه باقی ماند و تو.
با تو بود که از سال های يخ، از بلور قامت جنگل های ابر، و از گدازه های منجمد دريای ماه گذشتم تا در ميان نُت های سرخ و کلماتی که هنوز در آتش می درخشند عکس زنجيرهای شکسته را بر آن کتيبه ی با شکوه تماشا کنم. *** می پرسم: «ساعت طلوع جزيره کجاست؟»
روبرويم ايستاده ای ـ خورشيد وار و تابناک ـ و نگاهم می کنی وقتی که بر سنگ ها و ستون ها می دوم، می رقصم، و می نويسم، و در انديشه ی کفش های آفتابی ام تاريکی نيست. *** می پرسم: «ساعت طلوع آن جزيره افسانه ای کجاست؟ شبنم آفتابگردان چه روزی بر لب آهو می نشيند؟ شکٌر نور کی از خاکستر و سنگ می تراود؟ و من کجا راز آتشفشان را در حافظه ی اين کتيبه ی خاموش پيدا خواهم کرد؟»
روبرويم ايستاده ای و در سکوت مهر وارت نگاهم می کنی.
سی و يکم آگوست 2006
|
||
********
آلبوم عکس