هيچ معجزه ای نيست!

شکوه ميرزادگي

وقتی که پتک ها

        بر کلمات روشن باستانی

فرود آمدند

چشم های شب بسته بود.

تنها ارابه ران صورت فلکی

و  آتشکده ای در اعماق خاک

شاهد ما  شدند

***

نمی دانم

در کدام لحظه اتفاق افتاد

چه وقت از دهمين ثانيه گذشت

و انفجار بزرگ  چگونه رخ داد

که از آسمان فرود آمديم

و بر ساحل ستاره شديم

 نگاه کن!

هنوز لاک پشت ها از صدای چنگ خدايان می ترسند،

هنوز خواب نجات دهنده  را می بييند،

و هنوز قدم های کوچک شان نقشی محتاط بر ماسه ها می کشد. 

هنوز نمی دانند

قهرمانان بازاری اند

پيامبران فرسوده

هيچ معجزه ای نيست

مگر عشق

       ـ همان حيات هوشمندی که

تنها در سياره های زنده نفس می کشد،

از فرمان خدايان سر می پيچد،

        و بر تن سيب بوسه می زند.

***

نگاه کن!

کتبيه ی زخمی همچنان آرام است

و برلبان سنگي اش

             شادمانی می خندد.

می داند، آتش فرو نمی نشيند

تا آتشکده ای باقی است

جبر است شادمانی ما

در پايان زخم و نمک

و آغاز راه های ابريشم و شير،

وقتی که ذره های کوچک نور

می گردند و می گردند و می گردند

و گوی بزرگی از  آتش می شوند

تا از حلقه های مهر بگذرند

***

می گردی و نگاهم می کنی

آبی می شوم

                سرخ می شوم

                             آفتاب می شوم

و عطر مست بيدهای مجنون

در نفس آتش می پيچد.

***

می دانم

ديگر آهن و اتم

قلب زمين را زخمی نخواهد کرد

و تيرگی و خشم

                  مهربانی را.  

سی ام جولای 2008