|
اين
مرکز که در ماه جون 2000 در آمريکا به ثبت رسيده است سازمانی است غير انتفاعی،
غيرسياسی، غير مذهبی، غير نژادی که با ياری مادی و معنوی زنان و مردان علاقمند
در 8 مارس 2001 در شهر دنور - ايالت کلرادو رسما شروع به کار کرده است.
فکر ايجاد اين مرکز به علت وجود چند کمبود
تاريخی و بنا بر ضرورت پيدا کردن راه حلی برای اين کمبودها به وجود آمده است:
1- تحقيقات و مطالعاتی که تا کنون درباره آثار
و نوشته های زنان ايرانی به عمل آمده است نشان می دهد که در طول تاريخ ايران
بسياری از نوشته ها و کتب زنان گم و يا نابود شده است. دلايل گم شدن اين آثار
صرفا فقدان صنعت چاپ، نبودن امکان حفظ اسناد و دلايلی شبيه اين ها که برای
مردان هم وجود داشته نبوده است. آثار اين زنان صرفا به دليل تسلط تعصب و تبعيض
های مردسالارانه که بر جامعه ما حاکم بوده ناپديد شده است.
2- در حال حاضر نيز، با وجود امکان چاپ آثار
زنان، و با وجود دهها کتابخانه و مرکز اسناد عمومی در ايران و خارج از ايران
باز هم خطر از بين رفتن آثار زنان و يا حذف نام آنها از تاريخ ادبی، هنری، و
اجتماعی ما وجود دارد.
3- خطر گم شدن و يا حذف آثار زنان خارج از
کشور، البته بيشتر است چرا که کتاب های منتشر شده در خارج از ايران، بويژه اگر
رنگ و بويي فمينيستی داشته باشند، و يا بسياری از عکس ها، ويدئوها و نوارهای
مربوط به زنان اجازه ورود به ايران را ندارند و امکان نابودی اين آثار که می
توانند جزو گنجينه های ملی ما باشند، زياد است.
براساس اين واقعيات است که مرکز اسناد و
مطالعات زنان ايرانی با اهداف زير به وجود آمده است:
الف- جمع آوری و حفظ و نگاهداری آثار زنان
(کتاب، عکس، سند، ويدئوی سخنرانی، ويدئوی رقص، موزيک، نمايش، و هر نوع اثر خلق
شده به وسيله ی زنان) بدون داشتن تعصب نسبت به نوع انديشه، مذهب، سليقه و مرام
مطرح شده در آنها.
ب- قراردادن رونوشت و يا کپی اين آثار و اسناد
در اختيار محققينی که می خواهند در ارتباط با مسايل مربوط به زنان کار کنند.
موسس و مسئول مرکز اسناد و مطالعات زنان ايرانی
شکوه ميرزادگی
|
