شکوه میرزادگی

    Shokooh Mirzadegi

از نگاه یک زن

 

ما را به دم پير نگه نتوان داشت

در خانه دلگير نگه نتوان داشت

آن را که سر  زلف چو زنجير بود

در خانه به زنجير نگه نتوان داشت

بازگشت به صفحه اصلی

قصه

شعر

مقاله

يادداشت

  نگاه يک زن

مطالب  ديداری

مطالب  شنيداری

مرکز  اسناد  زنان

نامه های سرگشاده

کتاب های در اينترنت

کتاب های منتشر شده

کتاب های در دست انتشار

*****

 تماس

 شرح حال

آلبوم عکس

English Section

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه اصلی

 

 

 

 

 

 

 

Puyeshgaraan

 

 

 

 

ـ سرعت سرسام آور بازگشت به گذشته

ـ جایزه ای دیگر برای زنان ایران

 

سرعت سرسام آور بازگشت به گذشته

یکی از ويژگی های حکومت اسلامی در مورد زن ها این بوده که، در این سی و یک سال، حکومت مرتب در تلاش برای به عقب بردن زن ها از مسیر حرکت تمدن بشری بوده است.  روش کار  هم این گونه بوده که ابتدا آیت اللهی، حجت الاسلامی، امام جمعه ای روی موضوعی مربوط به زن ها دست گذاشته و ابراز نگرانی کرده که «اسلام دارد بر باد می رود» و سپس، از فردايش، اراذل و اوباش از یک سو و بازوهای اجرایی حکومت از سویی دیگر به جان زن ها افتاده اند تا نگذارند اسلام بر باد رود. و برای انجام این کارها نيز کسی منتظر نمی ماند تا خواست این آیت ها یا امام جمعه ها حتی مراحل قانونی خود را طی کند.

اکنون مدتی است که جماعت دست گذاشته اند روی دوچرخه سواری زن ها. هفته ی گذشته احمد خاتمی، که به عنوان یکی از آیت الله های تندروی زن ستیز شناخته شده است، در نماز جمعه جزو خبرهای نگران کننده و «اسلام برباد ده» از دوچرخه سواری زن ها نیز نام برد و عمل آن ها را «هنجارشکنانه» خواند و، به این ترتیب، به چماق کش های حکومتی مجوز داد تا از فردای آن روز جلوی زن های (بیشتر کم درآمد) دوچرخه سواری را که برای رفتن به سر کار و مدرسه و دانشگاه از اين وسيله استفاده می کنند، بگیرند و برای آن ها مزاحمت ایجاد کنند.

به این ترتیب، پس از دو سال که از مجاز شدن رانندگی زن ها در عربستان می گذرد باید منتظر بود که دوچرخه سواری زنان در ایران بکلی ممنوع اعلام شده و حتما، تا یکی دو سال بعد (اگر این حکومت باقی باشد)، نوبت به ممنوع شدن رانندگی زن ها هم برسد.

در واقع، با پيش بينی های ریز و درشتی که به زیان زن ها در قوانین حکومت اسلامی وجود دارند، و همراهی دلسوزانه ی آقایان آیت الله، ديگر برای رسيدن به بزرگی و کرامتی که زنان در دوران پیامبر اسلام داشتند راه زیادی برای زن ها نمانده است؛ به خصوص که سرعت اين عقب گرد بطرز اعجاب آوری هر دم افزايش می يابد.

 

جایزه ای دیگر برای زنان ایران

در هفته ی گذشته نام پروین اردلان و آذین ایزدی فر در لیست کسانی بود که جایزه ی «هلمن ـ همت» 2010 را از آن خود کردند. این جایزه که از سوی «سازمان دیدبان حقوق بشر» به چهل نویسنده و روزنامه نگار اهدا شده است، برای قدردانی از تلاش های حقوق بشری این افراد در کشورهای، اغلب، دیکتاتور زده و درگیر مسایل نقض حقوق بشر بوجود آمده است.

این جایزه از سال 1990، و به نام «لیلیان هلمن»، نمایشنامه نویس آمریکایی، و «دشیل همت»، رمان نویس آمریکایی، پایه گذاری شده و از سوی سازمان دیده بان حقوق بشر به نویسندگان و روزنامه نگارانی داده می شود که به خاطر مبارزات مدنی خود گرفتار اذیت و آزار و یا مشکلاتی از سوی حکومت ها شده اند.

پروین اردلان، که قبلاً نیز جوایزه دیگری را از آن خود کرده است، از بنیان گذاران کمپین یک میلیون امضا، مرکزفرهنگی زنان،  و از فعال ترین های جنبش زنان ایران است.  اردلان در طول سال های گذشته مقالات با ارزشی در ارتباط با حقوق زنان و مشکلات زنان ایران ـ که در زیر سایه سیاه قوانین تبیعض آمیز حکومت مذهبی زندگی می کنند ـ نوشته است. در عین حال او نقش عمده ای در ارتباط برقرار کردن بین فعالین ایرانی حقوق زنان در برون و بیرون از مرزها را داشته است.  و سهمی بسیار والا و معتبر در جنبش زنان ایران دارد. اردلان بارها از سوی حکومت اسلامی مورد آزار و اذیت قرار گرفته و بارها به خاطر تلاش هایش به زندان رفته است.

دومین زن ایرانی که جایزه ی «هلمن ـ همت» را گرفته است از آزار شدگان حکومت اسلامی است که اکنون در کالیفرنیا بسر می برد.

با تبریک به این دو زن ایرانی آرزوی روزی را داشته باشيم که آن ها، و زنان دیگر پیشروی کشورمان، بتوانند جوایز تلاش های خود را در سرزمین آزادمان بگیرند.

دهم آگوست 2010

shokoohmirzadegi@gmail.com